SuperTab - Chloordioxide
De SuperTab...en het onder controle houden van bacteriedruk
- reduceert anaërobe bacteriën, virussen en schimmels
- neutraliseert organisch afval reinigt langzaam systeem/leidingen
- schimmels, virussen en bacteriën bouwen geen resistentie op
- nagenoeg geen effect op plantenleven
- reduceert geur van het (zwem-)water
- eenvoudig te doseren
- lage concentratie geeft effectieve dosering
- geen schadelijke nevenproducten
- betaalbaar in gebruik
Berekening SuperTab/ClO2 dosering
Instructie voor gebruik in vijvers
De SuperTab is een tabletvorm van de oxidant Chloordioxide. Deze tabletvorm van chloordioxide (CLO2) is een nieuwe ontwikkeling en maakt de toepassing van dit product zeer eenvoudig. Chloordioxide (niet te verwarren met Chloor!) is een relatief zwakke oxidant. Daardoor mag het in bepaalde concentraties vrij aanwezig zijn in drinkwater en ook in vijvers of bassins samen met andere levende dieren/organismen. Chloordioxide heeft een lange geschiedenis van bijna 200 jaar en is in 1814 ontdekt door Humphrey Davy. Het is een unieke oxidant die al bij zeer lage concentraties erg effectief is bij bestrijding van virussen, schimmels en pathogene bacteriën. Daarnaast bestrijdt chloordioxide effectief biofilm in o.a. leidingsystemen.
Anaërobe bacteriën kunnen geen resistentie opbouwen tegen Chloordioxide omdat de celstructuur kapot gemaakt wordt. Chloordioxide is een erg selectieve oxidator en reageert vooral met organische stoffen. Chloordioxide heeft geen (schadelijke) restprodukten. Slechts een zeer kleine hoeveelheid chloride (=keukenzout) blijft na gebruik achter. Chloordioxide is in lage concentraties geurloos in het water, anders dan bijvoorbeeld chloor. Het grootste voordeel van Chloordioxide, in vergelijking met andere oxidatoren (waterstofperoxide, ozon en chloor), is zijn lage oxidatiekracht in combinatie met een hoge oxidatiecapaciteit.
Chloordioxide wordt veel ingezet voor de bereiding van drinkwater, bij verwerking en opslag van voedsel, fruitteelt en in de vleesverwerkende industrie.
Lage oxidatiekracht:
Hoe krachtiger een oxidant, des te gevaarlijker voor levende organismen. Ozon mag niet vrij in het water aanwezig zijn vanwege zijn zeer hoge oxidatiekacht en mogelijk schadelijke effecten. Zuurstof is een zeer zwakke oxidant: daar moet juist zoveel mogelijk van in het water zijn om ziekteverwekkers te voorkomen en schadelijke (reducerende) stoffen te neutraliseren. Chloordioxide ligt qua oxidatiekracht dicht bij zuurstof, maar ver onder ozon oxidatiekracht. Een vaste lage concentratie in het water is daarom ook geen probleem voor bijvoorbeeld vissen en andere levende organismen.
Hoge oxidatiecapaciteit:
Om de zelfde hoeveelheid vuil te neutraliseren, is van andere oxidatoren 2.5x zoveel nodig als van Chloordioxide. Oftewel, de concentratie van Chloordioxide hoeft slechts 40% te zijn in vergelijking met andere oxidatoren om dezelfde hoeveelheid anaërobe bacteriën af te doden of organisch materiaal te neutraliseren. Chloordioxide werkt, in tegenstelling tot veel andere oxidatoren, ook zeer goed bij lage temperatuur en hogere pH-waarde. Omdat anaërobe bacteriën (ziekteverwekkers) een erg dunne schil hebben, worden deze al wel bij zeer lage concentraties afgedood.